Over de film
In een flatwijk waar de tijd stilstaat is de 28-jarige Marokkaan Shalky de autosleutels van een vriendin kwijtgeraakt. De sleutels liggen vermoedelijk bij een meisje waar Shalky de avond ervoor is blijven slapen. Wanneer hij en zijn vrienden haar een bezoek brengen, maar onverwachts haar vader de deur opent, staakt Shalky de zoektocht per direct.
Afgeleid door het alledaagse ritme van de wijk, verzeilt hij in hele andere avonturen en leren we de andere bewoners van de wijk kennen: een gladde kapper, een uitgerangeerde gold-digger, een eenzame invalide en een oude bekende. In deze kleine wereld hebben de bewoners niet veel, maar wel elkaar.
Regievisie
“Shalky gaat voor mij over verlamming tegenover saamhorigheid. Het hoofdpersonage Shalky beweegt zich in een cirkelvertelling van A naar A, zonder een les te leren. Hij waait met alle winden mee en zijn leven ontvouwt zich van dag tot dag. Zijn vriendengroep dwingt hem niet tot zelfreflectie en de wijk waarin hij woont zet niet aan tot beweging.”
“Vanuit het gegeven verlamming tegenover saamhorigheid, ben ik gekomen tot een luchtige vertelling met een donker randje. Deze twee kleuren binnen de vertelling dienen zich aan als een paradox. Hoe kan een plek waar geen perspectief is zo’n verbindende werking hebben op de mensen die er wonen?”
“Shalky is een ode aan de Rode Kruislaan in Diemen, de wijk waarin ik ben opgegroeid. De bovengenoemde thematiek, de arena en de personages zijn gebaseerd op mijn herinneringen aan de wijk.”
“Twee jaar geleden verliet ik de Rode Kruislaan en ging ik op mezelf wonen. Door de afstand die daardoor ontstond, kreeg ik een nieuw perspectief op mijn tijd daar. Zo kwam ik tot de ontdekking dat ik een haat-liefde verhouding heb met de plek waar ik ben opgegroeid. Hoe cynisch en koud het leven in Diemen af en toe ook kon zijn, het was er wel veilig en vertrouwd. Men is zich bewust van hun leefsituatie, maar omdat de wijk geen aanzet geeft tot beweging ziet men ook geen reden tot verandering. Het is goed zoals het is.”
